Zoals elke vrachtwagenchauffeur weet, kan het leven op de weg eenzaam zijn.
Vele maanden weg zijn van huis en familie. Leven in een ruimte van drie tot vijf vierkante
meter en rouleren tussen het stuur, het gasfornuis en het bed.
Het is niet moeilijk te begrijpen waarom sommigen zich voor een onderbreking tot alcohol
wenden.
In januari van dit jaar voerde de Duitse politie een grote operatie uit waarbij werd nagegaan
of 1.200 vrachtwagenchauffeurs alcohol hadden gedronken. Ze ontdekten dat bij 190 van
hen (15%) het bloedalcoholgehalte verhoogd was.
Door deze bevindingen hebben velen zich het waarom afgevraagd, in een sector waar
drinken niet is toegestaan en een op de zes bestuurders besloot om de regels te overtreden.
Ik zeg niet dat het goed is, absoluut niet. Maar ik kan begrijpen hoe sommigen tot die
beslissing zouden kunnen komen. Ze drinken uit verveling, frustratie, eenzaamheid en
stress.
Natuurlijk zijn er veel banen met stress, maar het kan voelen alsof vrachtwagenchauffeurs
soms meer krijgen dan hun deel. Waar zal ik beginnen? Tijdsdruk ligt voor de hand. Dat
geldt ook voor slaapgebrek. Ik heb de eenzaamheid al genoemd en laten we de eeuwige
vraag niet vergeten waar we de volgende nacht moeten parkeren. Met zoveel vrachtwagens
op onze snelwegen is er niet altijd voor iedereen genoeg ruimte.
In een sector waar elke kilometer wordt gevolgd en de goedkoopste services de orders
krijgen, zijn chauffeurs een handelswaar geworden.
Wat ironisch is. De vrachtwagenchauffeurs van vandaag maken de wereldeconomie tot wat
het is en verplaatsen vracht van stad naar stad, van land naar land. Toch zijn zij degenen
die het verliezen. Veel chauffeurs, met name uit Oost-Europa, kosten minder, werken vaak
voor goedkope onderaannemers en hebben weinig verzekeringen.
Van chauffeurs wordt verwacht dat ze doorrijden tijdens ziekte, met lage lonen en sociaal
isolement, zodat consumenten hun avocado’s, wijn en banken tegen betaalbare prijzen
kunnen krijgen.
Wanneer een vrachtwagenchauffeur een contract tekent, dan stemmen ze in met een strikt
alcoholverbod. Dit begint voordat ze inklokken om er zeker van te zijn dat ze een
alcoholgehalte van nul in het bloed hebben zodra ze achter het stuur kruipen.
De alcoholcontrole in Duitsland werd echter om 22.00 uur uitgevoerd, net voor het einde van
het rijverbod van zondag. De resultaten vonden een geconcentreerde hoeveelheid
restalcohol die in de loop van het weekend was opgebouwd.
Het helpt niet dat vrachtwagenchauffeurs vaak op zeer korte termijn een baan krijgen. Ze
zijn verplicht om vrachtagenten te vertellen of ze de afgelopen uren alcohol hebben
gedronken, maar het missen van een baan betekent dat ze geld missen.
Drank is niet het antwoord, maar wat dan wel? Het confisqueren van rijbewijzen omzeilt het
echte probleem.
Regelmatig naar huis gaan zou een goed begin zijn, maar willen chauffeurs dat ook? Ze
zouden hun families graag willen zien, maar dan verdienen ze geen geld.
Het gaat over het verbeteren van de levens van chauffeurs in Europa. Maar het is
ingewikkeld en komt altijd neer op geld. Maar we hebben echt wat antwoorden nodig…
