Toen telematica voor het eerst verschenen, hadden vele mensen het vermoeden dat alleen verzekeringsmaatschappijen interesse zouden hebben. De logistieke sector heeft deze technologie echter ook omarmd en ze willen de mogelijkheden van real-time remote monitoring graag optimaal benutten.
Dit kan een nieuw tijdperk inluiden voor vrachtvervoer. Een tijdperk waar wegen gebruikt worden als spoorwegen en waar gebruikers toegang proberen te verkrijgen tot een bepaalde weg, op een bepaalde tijd voor een bepaald bedrag. En sinds de onderbenutting van activa binnen de Europese vrachtvervoer-industrie op honderden miljarden euro’s per jaar wordt geschat, grijpt de technologie die daar verbetering in kan aanbrengen meteen de aandacht van de industrie.
In het jaar 2050 wil de EU een efficiënt, aaneengesloten logistiek systeem hebben dat als een ‘fysiek internet’ kan fungeren. Goederen kunnen dan door middel van gedeelde voorzieningen, en op basis van beschikbare ruimte, verscheept worden. Het werd vergeleken met een e-mail die tussen continenten werd gepingd via servers (ik geloof dat ik de overeenkomst begrijp).
Telematica hebben een centrale positie binnen de visie van de EU, omdat het informatie over de containerruimte, verwachte aankomsttijden, pauzes en de temperatuur van koelwagens kan geven en daarnaast kan het voertuigen op een efficiëntere wijze verplaatsen.
Voor wagenparkbeheerders draait het om het toevoegen van waarde en dankzij de geïntegreerde gegevens kunnen ze dat ook voor elkaar krijgen. Door middel van pelotons (een aantal vrachtwagens die dicht op elkaar rijden) of door middel van betekenisvolle informatie over voertuigprestaties, locatie en het brandstofniveau.
Ik vraag me echter af of er een andere, meer zelfzuchtige, reden is voor de goede ontvangst van telematica. Eentje waarbij wagenparkbeheerders alleen een melding krijgen wanneer er sprake is van een serieus probleem dat opgelost moet worden.
Maar misschien ben ik te cynisch….
